به نقل از «ایسنا»

«برگزیت» به مذاق گردشگران خوش نیامد

تاریخ انتشار: ۲۰ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۸۹۷۵۵

کارشناسان حوزه گردشگری معتقدند ورود گردشگران فرانسوی و آلمانی به بریتانیا به دلیل محدودیت‌های پس از «برگزیت» رو به کاهش است.

به گزارش ایسنا به نقل از گاردین، ‌ از زمانی که در سال گذشته مقررات دوران کرونا در اروپا به پایان رسید، ‌ رونق صنعت گردشگری آغاز شد، ‌ اما نشانه‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد شمار قابل‌توجهی از گردشگران فرانسوی و آلمانی که دو مورد از بزرگترین بازارهای گردشگری بریتانیا به شمار می‌روند، از این کشور فاصله گرفته‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شهروندان اتحادیه اروپا از اکتبر سال ۲۰۲۱ برای ورود به بریتانیا به پاسپورت نیاز دارند، ‌ این درحالی است که پیش‌تر آن‌ها می‌توانستند از کارت شناسایی برای سفر به این منطقه استفاده کنند. نکته قابل توجه اینجاست که کمتر از نیمی از جمعیت فرانسه و آلمان پاسپورت معتبر در اختیار دارند. کسانی که در مقاصد گردشگری و کسب و کارهای حوزه گردشگری بریتانیا مشغول کارند می‌گویند با وجود بازگشت تعداد زیادی از آمریکایی‌ها به این کشور، ‌ از فرانسوی‌ها و آلمانی‌ها خبری نیست.

این مسأله به اندازه‌ای مقامات «جرزی» ‌ را نگران کرده که ماه گذشته از طرحی برای امکان ورود شهروندان فرانسوی با استفاده از کارت شناسایی برای سفرهای یک‌روزه‌ خبر دادند. در سال جاری، آمارهای تورهای «آکسفوردشر» نشان می‌دهد که رزروهای گردشگران فرانسوی و آلمانی به یک دوم آمارهای سال ۲۰۱۹ رسیده است.

شمار وسایل نقلیه مسافرانی که در دو ماه نخست سال ۲۰۲۳ از تونل «Le Shuttle» (بین فرانسه و بریتانیا» ‌ عبور کرده‌اند در مقایسه با سال ۲۰۱۹ که ۳۱۴ هزار و ۴۹۷ نفر گزارش شده بود به ۲۵۱ هزار و ۱۷۵ مورد کاهش پیدا کرده است. همچنین شرکت ترابری «بریتنی فریز» در ماه دسامبر اعلام کرد که در سال ۲۰۲۲ حدود ۱۵۵ هزار مسافر داشته، ‌ این درحالی است که این آمار در سال ۲۰۱۹ حدود ۳۳۸ هزار نفر اعلام شده بود.

اما این کاهش آمار فقط به دلیل مسأله پاسپورت به وجود نیامده، بلکه «برگزیت» ‌ وجهه بریتانیا به عنوان یک کشور پذیرای گردشگران را تحت تاثیر قرار داده است. داده‌های «Visit Britain» و «Anholt Ipsos Nation Brand Index» نشان می‌دهد که نگرش فرانسوی‌ها و آلمانی به موضع‌گیری بریتانیا تغییر کرده است.

در سال ۲۰۱۶، ‌ آلمانی‌ها بریتانیا را به عنوان هفتمین مقصد برتر برای بازدید انتخاب کردند و فرانسوی‌ها بریتانیا را در جایگاه نهم قرار دادند. در سال ۲۰۲۲ بریتانیا به ترتیب به جایگاه شانزدهم و چهاردهم سقوط کرد.

«جاش کرافت»، مدیرکل موسسه گردشگری «UKinbound» معتقد است که اعمال قانون لزوم استفاده از پاسپورت برای ورود به بریتانیا، ‌ به عامل بازدارنده سفر شهروندان اتحادیه اروپا به ویژه گروه‌های دانش‌آموزی تبدیل شده است.

گروه‌های دانش‌آموزی به شدت تحت تاثیر این مقررات قرار گرفته‌اند؛ چراکه اگر یک یا دو دانش‌آموز در یک کلاس ۳۰ نفره پاسپورت نداشته باشند، ‌معلم‌ها ایرلند یا مالت را برای سفرهای زبان انگلیسی انتخاب می‌کنند. کودکانی همچون پناهجویان که پاسپورت غیر اتحادیه اروپا دراختیار دارند همچنین برای ورود به بریتانیا به ویزای ۹۵ پوندی نیاز دارند.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: برگزیت گردشگري بریتانیا آلمان فرانسه سی امین نمایشگاه قرآن کریم ماه رمضان دفاع مقدس برگزیده ها مشاوره های قرآن بنیان گردشگري آلن دلون سی امین نمایشگاه قرآن کریم ماه رمضان دفاع مقدس برگزیده ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۸۹۷۵۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شرم‌آورترین جستجوی سرمربی در تاریخ بایرن!

به گزارش ورزش سه، این آخرین پیغام امتناعی برای حضور در تیم فوتبال بایرن مونیخ پس از سه مربی دیگری بود که بایرن باب مذاکره را با آنها باز کرده بود؛ نفر اول ژابی آلونسو، نفر دوم یولیان ناگلزمان و سومین نفر رالف رانگنیک (سرمربی تیم ملی اتریش).

ژابی آلونسو که مورد علاقه لیورپول هم بود، خیلی زود و پیش از قطعی شدن قهرمانی بایر اعلام کرد که به پروژه خود در لورکوزن ادامه خواهد داد و یولیان ناگلزمان نیز درست در بحبوحه تلاش‌های بایرن برای بازگرداندن این مربی به مونیخ، زیر قرارداد جدید خود با فدراسیون فوتبال آلمان را امضا کرد تا پس از جام ملت‌های اروپا نیز کار خود را در مانشافت ادامه بدهد.

بایرن بعد از این دو گزینه به سراغ رالف رانگنیک، سرمربی سابق منچستریونایتد و مدیرفنی لایپزیش، رفت اما این مربی باسابقه آلمانی نیز با اعلام رضایت از شغلش در تیم ملی اتریش اعلام کرد که قصد ندارد موقعیت فعلی خود را با حضور در بایرن به خطر بیندازد. رانگنیک در حال حاضر هدایت یکی از بهترین تیم‌های ملی اروپایی را بر عهده دارد و پس از ناکانی در یونایتد دلیلی نمی‌بیند تا خود را در دامان توقعات و انتظارات فراوانی که هواداران و مدیران باشگاه آلمانی دارند، بیندازد.

این یک ناکامی تمام عیار برای ماکس ابرل، مدیر ورزشی جدید بایرن مونیخ است که اتفاقا دو گزینه از سه گزینه اصلی او برای سرمربیگری در مونیخ قبلا با او سابقه همکاری داشته‌اند. در این روزها تصویری مشترک از او و اولی هوینس، رئیس افتخاری باشگاه، دست به دست می‌شود که انگار اولی در گوش ماکس چیزی می‌گوید و بیلد برای این تصویر تیتر زده: شرم‌آورترین جستجو برای انتخاب سرمربی.

این تیتر کاملا درست به نظر می‌رسد. بایرن مونیخ، باشگاهی است که این باور درباره‌اش وجود دارد که می‌تواند هر مربی‌ای را برای حضور در مونیخ وسوسه کند، اما در شرایطی که تعداد مربیان تراز اول و نمره یک به سختی به انگشتان دو دست می‌رسد، هیچ سرمربی بیکاری که استانداردهای مونیخ را داشته باشد، در دسترس آنها نیست. این مشکلی بود که به نوعی لیورپول و بارسلونا نیز به آن دچار بودند و البته ممکن است چلسی هم به زودی درگیر آن بشود.

بارسا در این مورد خیلی زود توافقنامه خود را با سرمربی سابقش، ژاوی، علنی کرد و اعلام کرد که با وجود همه حرف‌های قبلی، او در کمپ نو به کار خود ادامه خواهد داد. لیورپول نیز به سراغ یک گزینه عجیب (آرته اسلات) رفت و حالا مشخص نیست که در فصل آینده چه در انتظار میراث کلوپ خواهد بود. بایرن هم که با مربیان مختلفی به بن بست خورده، در نهایت شاید دوباره کار را به خود توخل واگذار کند. این مسئله حداقل یک دلیل روشن دارد؛ اینکه هیچکدام از مربیانی که برای جایگزینی توماس توخل در نظر گرفته شده بودند، در حد این سرمربی آلمانی نیست.

توخل هدایت تیم‌های بزرگی مثل دورتموند، پاری سن ژرمن و چلسی را بر عهده داشته و بایرن چهارمین رختکن بزرگی است که او هدایتش را در دست داشته و پس از یک قهرمانی در فصل گذشته بوندسلیگا، امسال اسیر اوج گیری باورنکردنی بایرلورکوزن شده است. اما بعد از افت شدید بایرن پس از فیفادی ماه فروردین، حالا همه با درخشش لورکوزن کنار آمده‌اند و فضا برای مونیخ آرام‌تر شده است، به خصوص که آنها آرسنال را در لیگ قهرمانان حذف کرده‌اند و نمایشی درخشان مقابل رئال در نیمه نهایی به اجرا گذاشتند که شاید اعتمادبه‌نفس ناشی از آن منجر به صعودشان به فینال هم بشود.

این در حالی است که هواداران مونیخ در هفته‌های گذشته اقدام به جمع‌آوری امضا برای بقای توخل کرده و همین مسئله حال سرمربی غالبا ناسازگار بایرن را بهتر کرده و او حالا شوخ‌طبعانه‌تر و بانمک‌تر برابر خبرنگاران حاضر می‌شود. توخل در آخرین نشست مطبوعاتی به روشنی از احتمال تغيير عقیده‌اش برای ادامه همکاری با مونیخی‌ها گفته و البته پالس‌هایی که از اطراف باشگاه به گوش می‌رسد نیز حاکی از این است که این مربی آلمانی قرارداد خود را با بایرن تجدید خواهد کرد.

البته این ایده مخالفانی هم دارد؛ به عنوان مثال دیدی هامان، مدافع سابق بایرن و کارشناس اسکای که ژوزه مورینیو را بهترین گزینه برای مونیخی‌ها می‌داند. همچنین از مربیانی مثل راجر اشمیت (بنفیکا) نیز به عنوان یک گزینه بالقوه برای جايگزينی توخل یاد می‌شود، اما مورینیو با نام بزرگش و اشمیت با موفقیت‌های چند ساله نیز اعتباری پایین‌تر از سرمربی فعلی بایرن دارند که آرام آرام ایده‌هایش در مونیخ سر و شکل بهتری پیدا کرده و شاید جتل و هوای تازه رختکن، او و تیمش را به موفقیتی پیش‌بینی نشده و باورنکردنی برساند.

البته توخل یک مخالف بزرگ دیگر هم دارد؛ اولی هوینس که شاید برادرزاده‌اش، سباستین را گزینه مناسب‌تری برای هدایت تیم می‌داند. او اما بعد از مصاحبه نه چندان به موقعش علیه توخل در هفته گذشته کاملا بایکوت شده و خود را زیر سوال برده است. می‌شود گفت فعلا همه بادها بر بادبان توخل می‌وزد، مگر آنکه حذف در بازی برگشت نیمه نهایی مقابل رئال شرایط او را دوباره قرمز و منفی کند.